λαδωμένα τα χέρια μου
με ελληνική φιλοξενία
ένα χαμόγελο αμυδρά
χαράζει στην καρδιά μου
τις λεπτές (σχεδόν αόρατες)
έννοιες μιας αρετής
που αναγνωρίζει κανείς
σε κάποιου αγνώστου την ματιά
αργά το βράδυ -
σαν έναν κλέφτη που γνωρίζει
τον άλλο χωρίς να ειπωθεί
(τίποτα).
