Ο κόσμος που ζούμε είναι μαγικός. Υπάρχει καλή και κακή μαγεία. Ευτυχώς, η σημερινή μέρα ήταν τόσο γεμάτη συναίσθημα. Ίσως θα έπρεπε να μένω άυπνος πιο συχνά. Σήμερα συνειδητοποίησα πόση πολλή καλή μαγεία έχω ζήσει. Είναι απίστευτο πώς, όταν απολαμβάνεις κάτι, το απολαμβάνεις ακόμα περισσότερο.
Μερικά πράγματα έρχονται με τον καιρό - μερικά άλλα δεν έρχονται ποτέ. Αλλά αν ο χρόνος είναι σαν την μουσική, τότε το ποτέ είναι η σιωπή, και μετά την μουσική έρχεται σιωπή. Ή μήπως δεν έρχεται ποτέ; Αν δεν υπάρχει απόλυτη σιωπή, αν δεν υπάρχει απόλυτο τίποτα, το απόλυτο μηδέν, το ποτέ δεν θα υπάρξει ποτέ. Δεν υπάρχει, και δεν υπήρξε. Ούτε ο χρόνος υπάρχει. Ο Χρόνος απλα είναι. Το σύμπαν απλά είναι. Όλα τα άπειρα πράγματα στη ζωή είναι. Και η ζωή είναι. Και μερικές φορές είναι καλή, αυτή είναι η καλή μαγεία. Καλή μαγεία σημαίνει να μπορείς να κοιτάς χωρίς να βλέπεις, να ακούς χωρίς να προσέχεις, να δακρύζεις με το που πάς να αγγίξεις το μολύβι στο χαρτί, χωρίς να ξέρεις γιατί. Να μπορείς να ξαναδιαβάσεις αυτά που έγραψες αρκετό καιρό μετά, και να πείς "εκείνη η μέρα ήταν γεμάτη συναίσθημα".
Πού πάει η μουσική όταν τελειώνει;
Έπρεπε να είχα σηκωθεί. Πόσες φορές πρέπει να καταλάβω ότι ζούμε μονάχα μια φορά, και ζούμε με μελάνι; Δεν ζούμε με μολύβι και γόμες, με οθόνες και αναιρέσεις. Απλά ζούμε, ένας πίνακας που θα τελειώσει όταν ζωγραφίσουμε την τελευταία μας ανάσα, ένα όνειρο που για να υπάρξει πρέπει να ξυπνήσουμε πρώτα.
